Posted by: sxedia in η ώρα του τζίτζικα, πολιτισμός και «πολιτισμός», τοπικά θέματα, τοπική ιστορία No Comments »
«Ήμουν 18 ετών και πήγα στην Αίγινα… πήγαμε μ’ ένα παποράκι στην Αίγινα με τον Ίωνα τον Δραγούμη, τον ανηψιό του άλλου Ίωνα, γιο του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου. Λοιπόν πήγαμε μαζί και μας δέχτηκε (χωρίς ραντεβού) σε ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου ήταν και η γυναίκα του η Ελένα (αλλά δεν τη θυμάμαι στην κουβέντα-έμεινε πίσω) Νομίζω ότι αυτή αποσύρθηκε για να μας βλέπει χωρίς να επεμβαίνει στην κουβέντα. Την παρακολούθησα όμως γιατί αργότερα την ανέφερε. Θα σας πω για ποιο θέμα. Ο Καζαντζάκης μας τοποθέτησε,έτσι ώστε το φως έλαμπε πίσω του, αυτός ήταν σαν σκιά και εμείς είμαστε φωτισμένοι. Δηλαδή μας έβλεπε καλά κι αυτός δε φαινόταν πάρα πολύ καλά. Φαινότανε μες στη σκιά».
-Είχε σκηνοθετήσει τον τρόπο που θα κάτσετε;
-Μάλλον.Ε, πρώτη φορά μας γνώριζε, δεν ήξερε τι είμαστε γιατί είχαμε έρθει. Ίσως ήτανε λιγάκι μια αμυντική στάση, για να προστατευτεί από τυχόν ‘’επιθέσεις’’ που θα μπορούσαμε να του κάνουμε…
Δες περισσότερα στο http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=61577&tsz=0&act=mMainView στην εκπομπή της Εύης Κυριακοπούλου με καλεσμένο τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη που μιλά για τη γνωριμία του με τον Καζαντζάκη στην Αίγινα
σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας (αρχείο) 