Η ολοένα επεκτεινόμενη λογική σε γεγονότα τηλεοπτικής σημασίας όπως αυτό της διοργάνωσης των αγώνων του Μπιτς Βόλεϊ και η συνειδητή επιλογή της πόλης της Αίγινας ως τόπου διοργάνωσης, συμπυκνώνει την ιδεολογία του σύγχρονου τουρισμού. Από τη μια γεγονότα που η σημασία τους ταυτίζεται με το τίποτα και από την άλλη η εφαρμογή του συγκεντρωτικού μοντέλου –όλα π.χ. στην πόλη της Αίγινας.
Έτσι ο τραγέλαφος της ανάδειξης ως αθλήματος ενός παιχνιδιού φίλων σε μια παραλία συμπληρώνεται από την εγκατάσταση υποδομών και της μεταφοράς άμμου προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες παραλίας στην πόλη της Αίγινας, αφού δεν υπάρχουν παραλίες με αμμουδιά στην Αίγινα πέραν αυτής, δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Κολόνας. Δεν υπάρχουν παραλίες πουθενά αλλού… στην Αγια-Μαρίνα ας πούμε…
Γι αυτό και ο συντονισμένος πόλεμος δημοσιευμάτων εναντίον της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας (Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων) έγινε προκειμένου να παγιωθεί ότι κάθε είδους μονοπωλίου των 200 μέτρων παραλίας στην πόλη της Αίγινας είναι το απόλυτα σωστό. Η δε δικαιολογία της κρίσης είναι και το άφθαστο κι απαράμιλλο επιχείρημα που δικαιολογεί και τις δυο επιλογές: τη διεξαγωγή του τίποτα στην πόλη της Αίγινας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ασθμαίνουσα κίνηση στην Αγια-Μαρίνα θα μπορούσε να αναβαθμιστεί οριστικά, ούτε αποτελεί λύση αλλά θα ήταν μια αυτονόητη κίνηση απαλλαγής από το υποχρεωτικό προσκύνημα στην παραλία της Αίγινας και της υποβολής του σεβασμού στους δημογέροντες ιδιοκτήτες της.
Όμως ακόμα και αυτή η αυτονόητη αλλαγή από το συγκεντρωτικό στο αποκεντρωτικό δεν θίγει το φαντασιακό για τον τουρισμό το οποίο είναι ιδιαιτέρως ισχυρό. Τα κάτι εκατομμύρια για να διαφημιστεί το γεγονός ότι ο Αργοσαρωνικός έχει όμορφα μέρη που ετοιμάζουν με τη σειρά τους τις νέες προσδοκίες για το αεροδρόμιο της ευρύτερης περιοχής με επικεφαλής τον Καρύδη, πρώην βουλευτή της περιοχής μας από το ΠΑΣΟΚ, η ανώνυμη μπουρδολογία περί της αφίσας για το ΦΙΣΤ-ΦΕΣΤ είναι μόνο δείγματα για να δει κανείς το τι συμβαίνει σε όλον τον πλανήτη. Ο τουρισμός είναι η βασική ιδεολογία της ευρύτερης περιοχής μας. Ο τουρισμός σημαίνει εύκολο κέρδος, τακτοποίηση, ασφάλεια. Η επιστροφή στην παραγωγή σημαίνει μόχθος, ρίσκο, ανασφάλεια.
Χρειάζεται πόνος και προσπάθεια αλλά και αρκετές τοπικές κατακέφαλες κρίσεις προκειμένου να αντιληφθούμε την αυτονόητη οικονομία της παραγωγής αγαθών, της συνεργατικής προσπάθειας για την ώθησή της δίπλα σε ένα αγώνα για μια ηθική οικονομία. Αυτό όμως πρέπει να πράξουμε.
σχεδία στ' ανοιχτά της Αίγινας (αρχείο) 